Tanımlar- Elektriksel Güvenlik Bilinci

HV (Yüksek Gerilim) Hatları: Gerilim seviyesi 100kV ile 230kV arasında olan iletim hatları YG hatları kategorisine girer.

EHV (Ekstra Yüksek Gerilim) Hatları: EHV hatları, gerilim seviyesi 230kV ile 1000kV arasında olan iletim hatlarıdır.

UHV (Ultra Yüksek Gerilim) Hatları: Gerilim seviyesi 1000 kV’un üstünde olan iletim hatları UHV hatları olarak sınıflandırılır.

Güvenli Mesafe: Güvenli mesafe, iletim kulesinden geçiş hakkı ile tanımlanan koridorun sonuna kadar olan mesafedir. Sınır bölgesi olarak da adlandırılabilir.

Yerden Yükseklik: İletkenin en alt noktasından zemine kadar olan mesafeye yerden yükseklik denir.

Şefler: metaller gibi elektriğe karşı az direnç gösteren maddeler

Yalıtkanlar: kuru odun, kauçuk, cam ve bakelit gibi elektriğe karşı yüksek dirence sahip maddeler

Topraklama: toprağa koruyucu bir önlem görevi gören iletken bir bağlantı

Sınırlı Yaklaşım Sınırı:  Sınırlı Yaklaşım Sınırı (LAB), elektrik çarpması tehlikesinin bulunduğu açıkta, enerjili elektrikli bileşenlere yaklaşma mesafesidir. Niteliksiz kişiler için yaklaşma sınırıdır. Niteliksiz kişiler bu sınırı yalnızca nitelikli bir kişinin doğrudan gözetimi altındaysa ve söz konusu tehlikeler için uygun kişisel koruyucu ekipman giyiyorsa geçebilir. LAB içinde çalışmak yalnızca Enerjili Elektrik Çalışması Değerlendirmesi tamamlanmış ve onaylanmışsa veya çalışma NFPA 70E-2018 130.2(B)(3) uyarınca özel olarak muafiyetliyse kabul edilebilir.

Sınırlı Yaklaşım Sınırı: (RAB), elektrik arkı ve istem dışı hareketin birleşimi nedeniyle elektrik çarpması olasılığının arttığı açık, enerjili elektrik bileşenlerine kalifiye kişiler için yaklaşım sınırıdır. Bu sınırı yalnızca kalifiye kişiler geçebilir. RAB'yi geçmesi gereken kalifiye bir kişi, açık enerjili iletkenler veya devre parçalarıyla beklenmeyen temaslardan korunmalıdır. RAB içinde çalışmak yalnızca Enerjili Elektrik Çalışması Değerlendirmesi tamamlanmış ve onaylanmışsa veya çalışma NFPA 70E-2018 130.2(B)(3) uyarınca özel olarak muafiyetliyse kabul edilebilir.

Yasaklanmış Yaklaşım Sınırı: (PAB) NFPA 70E'nin önceki sürümlerinde kullanılmıştı, ancak artık güncel sürümde referans alınmıyor. Ancak terim, elektrik araştırma uygulamalarında hala kullanılabilir. PAB, nitelikli kişilerin maruz kalan canlı parçalara yaklaşma mesafesidir ve bu mesafe içinde çalışma, canlı parçayla temas kurmakla aynı kabul edilir.

Ark Parlaması Sınırı: (AFB), bir elektrik ark parlaması meydana gelirse bir kişinin ikinci derece yanık alabileceği, açıkta kalan, enerjili elektrik bileşenlerinden olan mesafedir. AFB, hesaplama yoluyla veya aşağıdaki tabloların kullanımıyla belirlenir. Personel, bu sınırı geçmeden önce uygun ark derecesine sahip koruyucu ekipman giymelidir. Ark derecesi, Ark Termal Performans Değeri (ATPV) veya Kırılma Eşiği Enerjisi (EBT) olarak bildirilir. Bir ark parlaması meydana gelme olasılığının olup olmadığını ve belirli bir görev için koruyucu ekipmanın gerekli/önerilip önerilmediğini belirlemek için, görevi NFPA 70E-2018 Tablo 130.5(C)'de tanımlayın. Bir ark parlaması olayının meydana gelme olasılığı varsa, alternatif akım için NFPA 70E-2018 Tablo 130.7(C)(15)(a) veya doğru akım için tablo (b) ark parlaması kişisel koruyucu ekipman kategorisini ve ilgili ekipmana göre ark parlaması sınırını belirlemek için kullanılabilir. Gerekli kişisel koruyucu ekipman kategorisi NFPA 70E-2018 Tablo 130.7(C)(15)(c)'de tanımlanmış ve ayrıntılı olarak açıklanmıştır.

Elektriğin Tarihi

MÖ 600: Yunanlı Thales, kehribarın ipekle ovulduğunda tüyleri ve diğer hafif nesneleri çektiğini buldu. Statik elektriği keşfetmişti. Kehribarın Yunanca karşılığı elektron'dur, bundan elektrik' ve elektronik' kelimelerini alırız.

1600: Kraliçe I. Elizabeth'in bilim adamı ve hekimi William Gilbert, elektrik terimini ortaya attı. Dünyanın manyetik alanını tanımlayan ve manyetizma ile elektrik arasında bir ilişki olduğunu fark eden ilk kişiydi.

1752:Ünlü ABD'li politikacı Benjamin Franklin, yıldırımın bir elektrik türü olduğunu kanıtlamak için metal uçlu bir uçurtmayı fırtınaya uçurdu.

1820: Danimarkalı Hans Christian Oersted, bir telden elektrik geçtiğinde, yakındaki pusulanın iğnesini etkileyen bir manyetik alan oluştuğunu buldu.

1821: Michael Faraday, bir mıknatısın bakır telden yapılmış bir bobinin içinde hareket ettirildiğinde, telden küçük bir elektrik akımının geçtiğini keşfetti. Bu keşif daha sonra elektrik motorlarının icadına yol açtı.

1870'ler: Thomas Edison Amerika'da DC (doğru akım) elektrik jeneratörünü yaptı. Daha sonra New York'un tüm elektriğini sağladı.